تفاهم نامه افسران کنترل بندری در حوزه اقیانوس هند
به منظور ایجاد یک تفاهم نامه افسران کنترل بندری در حوزه اقیانوس هند (IOMOU) جلسات مقدماتی آن در دو مرحله ابتدا در اکتبر 1997 میلادی در هند و سپس در ژوئن 1998 در آفریقای جنوبی، تشکیل گردید. هدف اصلی سیستم افسران کنترل بندری، بررسی وضعیت شناورهای خارجی متردد در بنادر تحت کنترل آنها از نظر میزان تطابق با الزامات کنوانسیون های بین المللی دریایی می باشد.
مکانیزم رهاسازی قایق های نجات
در صنعت دریایی بر اساس انواع مختلف کشتی ها و شرایط ویژه عملیاتی آنها، انواع مختلفی از قایق های نجات استفاده می شود. به همین صورت، مکانیزم رهاسازی این قایق ها نیز متفاوت طراحی می شوند. در این مقاله انواع اصلی مکانیزم رهاسازی قایق های نجات (Lifeboats’ release mechanism) شرح داده خواهد شد.
طرح بازگیری افراد از دریا
بر اساس مقرره 17.1 فصل سوم کنوانسیون سولاس، همه شناور های مشمول این کنوانسیون باید دارای یک طرح و فرآیند اختصاصی بازگیری افراد از دریا باشند. این طرح باید بر اساس راهنمای منتشر شده توسط سازمان بین المللی دریانوردی (MSC.1/Circ.1447) تهیه و سپس بر روی شناور نگهداری شود.
در این طرح تمامی تجهیزات مشخص شده برای انجام عملیات بازگیری مشخص شده و اقدامات لازم برای این کار تشریح می گردد. هدف از این طرح، به حداقل رساندن مخاطرات این عملیات، برای افراد درگیر در آن، می باشد.
راهنمای به کارگیری کد سیستم مدیریت ایمنی
اهداف اصلی کد ISM در 2 هدف اصلی خلاصه می شود، عملیات ایمن در کشتی ها و جلوگیری از آلودگی محیط زیست توسط آنها. کد ISM اولین بار طی مقرره مجمع اصلی سازمان بین المللی دریانوردی، Res. A.741 (18) تصویب و ابلاغ شده و تاریخ لازم الاجرا شدن آن، تحت مفاد فصل نهم کنوانسیون سولاس، یکم جولای 1998، تعیین گردیده بود. هدف از این کد، فراهم نمودن استانداردی بین المللی به منظور دستیابی به عملیات ایمن و جلوگیری از آلودگی محیط زیست دریایی توسط کشتی ها می باشد.
راه اندازی سیسم مدیریت آب توازن کشتی ها
کمیته حفاظت از محیط زیست دریایی (MEPC) در 73 امین فصل خود ( 22 تا 26 اکتبر 2018)، پس از بحث و بررسی های فراوان، سندی تحت نام "راهنمای راه اندازی سیستم های مدیریت آب توازن" را به تصویب رساند. سپس در سال 2019 طی فصل 74 ام این کمیته، سند مذکور برای بررسی های بیشتر و در صورت نیاز اصلاحات لازم، به کمیته فرعی PPR ارجاع داده شد که در نهایت در فصل 75 ام این کمیته در سال 2020، اصلاحیه 2020 این سند به تصویب رسیده و ابلاغ گردید.
قوانین جدید در سولاس 2024
اصلاحیه سولاس 2024، که در فصل 105 کمیته ایمنی دریایی (MSC) به تصویب رسیده است و از ابتدای سال 2024 لازم الاجرا خواهد شد و شامل پاره ای تغییرات بر روی قوانین فصل های مختلف این کنوانسیون و کد های مرتبط است. بر این اساس خلاصه ای از این تغییرات در این مقاله گردآوری شده است.
مروری بر قوانین جدید خزه های مهاجم در استرالیا
با توجه به الزامات جدیدی که برای مدیریت کردن گونه های مهاجم خزه (Bio-Fouling) برای کشتی های بین المللی ورودی به آبهای استرالیا که از 15 ژوئن 2022 وضع شده، برای اطلاع خوانندگان پایگاه جامع دریایی، در این مقاله سعی در بیان اجمالی این قوانین و موارد مشابه، خواهیم داشت.
بخش اول طرح مدیریت بازدهی انرژی کشتی (SEEMP)
بر اساس مقرره 26.1 الحاقیه ششم کنوانسیون مارپل، هر کشتی با ظرفیت ناخالص 400 و بالاتر، مشروط به مفاد فصل 4 همین الحاقیه، باید دارای طرح مدیریت بازدهی انرژی کشتی (SEEMP) باشد. هدف از بخش اول سیمپ ایجاد مکانیزمی برای یک شرکت و/یا یک کشتی به منظور بهبود بازدهی انرژی و کاهش میزان تولید کربن ناشی از عملیات های آن، است. لذا ترجیح بر این است که با توجه به اینکه هیچ دو شرکت کشتی رانی شبیه هم نیستند و عملیات های کشتی های مختلف نیز متفاوتند، این بخش از سیمپ با توجه به خط مشی مدیریتی هر شرکت و به صورت یکتا تهیه و پیاده سازی شود.
بخش دوم طرح مدیریت بازدهی انرژی کشتی (SEEMP)
مقرره 26.2 الحاقیه ششم مارپل تصریح می‌کند که « در مدرک سیمپ کشتی‌های با ظرفیت ناخالص 5000 و بالاتر، باید به روشی برای جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز مقررات 27.1 اشاره شده و نهایتا، داده های جمع آوری شده به دولت صاحب پرچم گزارش شود.» این روشها و فرآیند ها در بخش دوم سیمپ و در قسمت « طرح جمع‌آوری داده‌های مصرف سوخت کشتی» آن (که از این پس «طرح جمع‌آوری داده یا DCS» نامیده می‌شود) تصریح می گردند.
© 1402 تمامی حقوق محفوظ است.